CHRONOLOGIA WAŻNIEJSZYCH WYDARZEŃ Z ŻYCIA ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU
Urodził się w Asyżu jako syn bogatego kupca Piotra Bernardone i Joanny Piki, pochodzącej z Prowansji. Na chrzcie otrzymał imię Jan, ale później przez ojca został nazwany Franciszkiem.
Franciszek wyrusza do Apulii w nadziei zdobycia rycerskiej sławy. W Spoleto przeżywa tajemniczy sen i słyszy pytanie: Komu lepiej służyć - Panu czy słudze? Pod wpływem tego głosu wraca do Asyżu. Rozpoczyna się proces jego nawrócenia. W czerwcu po raz ostatni uczestniczy w święcie młodzieży asyskiej. Wędrując konno w okolicach Asyżu, spotyka trędowatego. Przezwyciężając samego siebie, całuje biedaka i udziela mu jałmużny.
W kościółku św. Damiana słyszy tajemniczy głos z krzyża: Franciszku! Idź, napraw dom mój, który chyli się ku upadkowi. W jego duszy dokonuje się przełom.
Wobec biskupa Asyżu Franciszek oddaje pieniądze i ubranie swemu ojcu, sprzeciwiającemu się nowemu sposobowi jego życia. Jakiś czas przebywa u benedyktynów, a następnie w Gubbio, gdzie posługuje trędowatym i chorym.
W święto apostoła Macieja, podczas Mszy św., w słowach Ewangelii mówiącej o rozesłaniu Apostołów, odkrywa swoje własne powołanie. Zmienia dotychczasowy strój pustelnika na ubogą tunikę w kształcie krzyża, a skórzany pas zastępuje powrozem.
Franciszek pisze krótką Regułę. Wraz z jedenastoma braćmi udaje się do Rzymu i otrzymuje od papieża Innocentego III ustne zatwierdzenie obranego stylu życia. Prawdopodobnie wtedy otrzymuje święcenia diakonatu. Po powrocie z Rzymu wspólnota mieszka w Rivotorto, a następnie wokół kapliczki Porcjunkuli.
Przepełniony misyjnym zapałem i pragnieniem męczeństwa pragnie dotrzeć do Ziemi Świętej. Z Ancony płynie do Dalmacji. Tam okazuje się, że dotarcie do Syrii drogą morską w tym czasie jest niemożliwe.
Klara di Favarone Offreduccio ucieka z domu do Porcjunkuli, gdzie w nocy po Niedzieli Palmowej z rąk Franciszka przyjmuje habit zakonny. Kilka tygodni później wraz z pierwszymi towarzyszkami przenosi się do klasztoru przy kościele św. Damiana. W ten sposób powstaje Zakon Ubogich Sióstr – Klarysek.

Bierze udział w Soborze Lateranejskim IV.
Papież Honoriusz III, na prośbę Franciszka, zatwierdza dar odpustu zupełnego dla pielgrzymujących do kościółka Matki Bożej Anielskiej w Porcjunkuli.
Na Kapitule namiotów gromadzi się około 5000 braci. W tym roku Franciszek udaje się do Egiptu. Jest świadkiem oblężenia i zdobycia Damietty przez krzyżowców. W czasie rozejmu spotyka się z sułtanem Egiptu Malik al-Kamil. Następnie wędruje do Syrii i Palestyny.
Pięciu braci wysłanych do Maroka ponosi śmierć męczeńską (pierwsi męczennicy franciszkańscy). Na wieść o tym Franciszek wykrzykuje: Teraz wiem na pewno, że mam braci! Po powrocie do Italii zrzeka się obowiązku przełożonego generalnego na ręce brata Piotra z Catanii.Powstaje III Zakon – Braci i Sióstr pokutujących.
Franciszek udaje się do Fontecolombo, aby napisać ostateczną Regułę dla Zakonu Braci Mniejszych. Kapituła omawia ją i wprowadza dalsze zmiany.
Papież Honoriusz III zatwierdza Regułę Zakonu Braci Mniejszych.
Franciszek obchodzi uroczystość Bożego Narodzenia w Greccio. Za pozwoleniem papieża urządza pierwszą żywą szopkę.
Na górze La Verna odbywa 40-dniowy post przed uroczystością św. Michała Archanioła. Około dnia 14 września, w czasie mistycznej wizji, otrzymuje stygmaty Męki Pańskiej. W Liście okólnym o śmierci św. Franciszka wysłanym do wszystkich braci tuż po śmierci Biedaczyny brat Eliasz opisuje rany rąk i stóp oraz krwawiącą ranę przebitego boku.
Po nieudanych próbach leczenia chorych oczu, prawie zupełnie ociemniały, przebywa zimą w ogrodzie przy klasztorze św. Damiana. W tym czasie układa Pieśń Słoneczną. Jego stan zdrowia znacznie się pogarsza.

Umiera w sobotni wieczór, w Porcjunkuli, leżąc, według własnego życzenia, na nagiej ziemi.
Przeniesiono ciało Franciszka do Asyżu. Pogrzeb odbył się w kościele św. Jerzego.
Po niespełna dwóch latach od jego śmierci papież Grzegorz IX ogłasza go świętym.
Relikwie św. Franciszka zostają przeniesione do nowej bazyliki zbudowanej na jego cześć.












